مقررات ملی ساختمان در تمامی کشورها قواعدی هستند که به نحوی اجرای آنها توسط شهروندان الزام قانونی پیدا می‌کند که توسط کتاب مبحث یازدهم مقررات ملی ساختمان (طرح و اجرای صنعتی ساختمان‌ها) قابل برداشت است.
ادراک مشترک کلیه عوامل و عناصر مرتبط اعم از دولت، دولت‌های محلی، مردم و مهندسان، موجب می‌گردد که منافع ملی ناشی از حفظ و افزایش بهره‌وری از سرمایه گذاری‌های ملی و همچنین حفظ جان و منافع عمومی بهره برداران ساختمان‌ها بر منافع سازمانی دستگاه‌های اجرایی و یا منافع دولت‌های محلی و همچنین منافع فوری سرمایه گذاران ترجیح داده شود.
بدیهی است توافق و التزام بر این دسته از منافع و خواسته‌ها در قالب برنامه توسعه نظام ملی ساخت و ساز تحقق می‌یابد.
از سال ۱۳۶۶ مقررات حاکم بر جنبه‌های مهندسی و فنی ساختمان (طراحی – نظارت – اجرا)، توسط وزارت راه و شهرسازی در قالب مقررات ملی ساختمان به تدریج وضع و استفاده از آن الزامی شده است.
آخرین نسخه از مبحث یازدهم طرح و اجرای صنعتی ساختمان‌ها مربوط به ویرایش سال ۱۴۰۰ می‌باشد.
اهداف کلی مبحث یازدهم طرح و اجرای صنعتی ساختمان‌ها
هدف ارایه ضوابط صنعتی سازی ساختمان با رویکرد توسعه پایدار است که در هفت محور اصلی زیر دنبال می‌شود:
- افزایش ایمنی و بهداشت
- بهره‌وری منابع
- افزایش سرعت
- بهبود کیفیت و دوام
- پرهیز از آسیب به محیط زیست
- بهبود مصرف انرژی
- توجه به مطلوبیت و آسایش
بر این اساس مصادیق صنعتی سازی ساختمان برای سنجش میزان صنعتی سازی هر ساختمان ارایه شده است.
ضوابطی نیز در مسیر دستیابی به ساختمان سبز تحت عنوان حامی محیط زیست، قید و تامین حداقلی از این ضوابط برای ساختمانهای صنعتی الزامی شده است.
